Chen Taijiquan

Co wiecej, prócz energii właściwych dla form ręcznych, również i każda broń miała swoje 13 energii. Tak więc w wypadku szabli były to:

1. gun - odchylenie przez skręt w lewo,
2. bi - odchylenie przez skręt w prawo,
3. zha - dźgnięcie w dół,
4. lan - odparowanie tylną stroną szabli,
5. pi - cięcie poziome,
6. kan - cięcie w pozycji horyzontalnej,
7. liao - okreżny unik ze sztychem w górę,
8. jie - blokowanie (używając ostrza),
9. chan - okreżne skręcenie,
10. don - wstrząśnięcie (fajing),
11. jia - podniesienie broni przeciwnika nad głową,
12. mo - cięcie poziome lub ukośne do góry,
13. tiao - szarpnięcie w górę z dwoma górnymi calami.

Dla miecza charakterystyczne zaś były:

1. ci - dźgnięcie poziome lub w górę,
2. pi - cięcie poziome,
3. liao - okreżny unik ze sztychem w górę,
4. gua - wstrzymanie,
5. dian - strzepnięcie nadgarstka w celu uderzenia sztychem w dół,
6. mo - cięcie poziome lub ukośne do góry,
7. tuo - pchnięcie do góry,
8. jia - podniesienie broni przeciwnika nad głową,
9. sao - horyzontalne cięcie kołowe,
10. jie - blokowanie (używając ostrza),
11. zha - dźgnięcie w dół,
12. tui - pchnięcie,
13. hua - koliste neutralizujące, uderzające techniki.

Niektóre z tych nazw się pokrywają. Jednak w wypadku włóczni podobieństw trudno się dopatrzeć:

1. dźganie w dół,
2. parowanie z lewej do prawej,
3. parowanie z prawej do lewej,
4. parowanie do góry,
5. uderzanie na boki,
6. uderzenie punktowe w dół,
7. uderzenie punktowe w górę,
8. uderzenie w dół,
9. odepchnięcie,
10. blokowanie w górę,
11. skręcanie w kierunku wskazówek zegara,
12. skręcanie w kierunku przeciwnym do wskazówek zegara,
13. dźganie do przodu.

Ostatnią bronią, jaka miała swą własną charakterystykę, była halabarda guandao. Forma z nią zwie się Halabardą Wiosen i Jesieni. Oto jej 13 energii:

1. rozbicie,
2. cięcie,
3. górne cięcie zewnętrzne,
4. górne cięcie wewnętrzne,
5. rąbnięcie,
6. parowanie horyzontalne,
7. zewnętrzne parowanie ukośne,
8. wewnętrzne parowanie ukośne,
9. górne punktowanie,
10. dźgnięcie,
11. pchnięcie,
12. blokowanie w górę,
13. pociągnięcie.

Twierdzi sie też, że podstawowym kierunkiem przebiegu energii w wypadku tej broni jest nieustanny ruch kołowy, który nie jest uwzględniony w tym spisie.

Należy wyraźnie zaznaczyć, że za żadną z wymienionych wcześniej technik nie stoi jakiś ruch czy zastosowanie, właściwe dla konkretnej sytuacji. Charakterystyczne jest zresztą, że w chinskich sztukach walki przyjmuje się na ogół, że technik danej broni jest zwykle nieco więcej lub mniej: np. wyróżnia się 14 technik miecza lub 12 szabli; jednak gdy się w nie wgłębimy widać wyraźnie, że są to raczej konkretne zastosowania, podczas gdy w wypadku stylu Chen chodzi o kierunki przepływu energii, ta zaś może w trakcie jednego ruchu kilkakrotnie zmieniać swój przebieg - i zresztą tak się dzieje. Zachodzi to tym częściej, im lepszy jest adept, używający danej techniki. Tak więc w trakcie jednego ruchu (np. z któregoś z ćwiczen formalnych) może dojść do zastosowania kilku różnych energii, a równocześnie energii jest jednak znacznie mniej, niż ruchów w ćwiczeniach formalnych (formy ręczne mają od 19 do 88-83 ruchów, z szablą - 23, z mieczem - 45-49, z włócznią - 71-72, a z halabardą - 30).