NR 1 (MAJ 1998)
WEIQI (GO)
część 1
"Weiqi" jest starożytną chińską grą, powstałą
około 4000 lat temu. Legendy jej stworzenie przypisują
cesarzowi Szun, żyjącemu w latach 2255 - 2205 p.n.e. Od samego
początku była bardzo wysoko ceniona. Konfucjusz w swoich
traktatach napisał: "Nie dajcie gnuśnieć umysłom,
grajcie w "Weiqi".
W VIII wieku gra ta trafiła do Japonii pod nazwą
"Go". Na początku znana była wyłącznie na terenie
dworu i jego otoczenia, lecz z czasem stała się bardzo
popularna. W XVII wieku istniała już grupa ludzi, zajmujących
się graniem zawodowo, do dzisiaj ich partie są studiowane i
podziwiane. Od 1612 do 1868 roku przydzielane były rządowe
stypendia poszczególnym szkołom "Go" i najlepszym
graczom.
Przez stulecia gra ta była zmieniana i ulepszana przez
Japończyków. Do Europy trafiła w XIX wieku przywieziona przez
Korschelta, inżyniera niemieckiego, który spędził wiele lat w
Japonii.
Dzisiaj gra ta znana jest na całym świecie jako "Go"
i powszechnie stosuje się w niej terminologię japońską (tak
też zrobiono w tym artykule).
OTO ZASADY GRY:
"Go" jest grą ,w której dwóch graczy walczy o
terytorium. Jeden używa białych, a drugi czarnych pionów
(kamieni) do oznaczenia swoich pól. Każdy gracz ma po 180
kamieni. Wygrywa ten, który zdobędzie największy obszar.
Przecięcia
Gracze kładą piony na zmianę, pierwszy ruch wykonują czarne.
Kamienia raz położonego nie można przesuwać. Plansza do gry
składa się z 19 pionowych i poziomych linii, co daje 361
przecięć (patrz rysunek 1). Kamienie można umieszczać tylko
na przecięciach tych linii.
Kamienie Wszystkie kamienie mają jednakową moc, ale znajdujące się w dobrej konfiguracji są silniejsze, od tych znajdujących się w niekorzystnym układzie, w którym nie mogą funkcjonować równie efektywnie. Kamienie tego samego koloru (na rysunku 1), ułożone obok siebie wzdłuż linii prostej ("a") tworzą układ nierozerwalny. Tych trzech kamieni nie można rozłączyć. Jednakże, gdy są ułożone skośnie, jak w "b", nie są bezpośrednio połączone ze sobą i mogą zostać rozerwane, jeśli przeciwnik umieści swoje kamienie, tak jak w "c". |
Terytorium Na rysunku 2 przedstawiono kilka rodzajów terytorium. Linie ciągłe stworzone przez czarne piony, stanowią ich granice. Ich wielkość określana jest liczbą zawartych w nim otwartych przecięć (nazywanych punktami).Terytoria oznaczone "a", "b" i "c" mają po 9 punktów dla grającego czarnymi. Na rysunku wyraźnie widać, że najbardziej skuteczne jest używanie linii krawędziowych (przypadek "a"). Terytorium "c" jest najmniej ekonomiczne, bo musi być całe otoczone kamieniami. |
Żywot kamienia Kamień
"żyje" i może zostać zabity. Na rysunku 3
układ "a" przedstawia czarny kamień otoczony
trzema białymi. Po umieszczeniu czwartego białego
pionka, czarny kamień zostaje zabity i jest natychmiast
usuwany z pola gry przez białego gracza ("b").
Układy "c", "d" i "e"
przedstawiają czarne piony, które są
"martwe", ponieważ otoczone zostały przez
przeciwnika. |
Atari W układzie "a" na
rysunku 4 czarny kamień zostanie zabity, jeśli biały
położy czwarty pion w miejscu "x". Taka
sytuacja nazywana jest "atari". |
Ruchy zabronione Gracz może
postawić kamień na dowolnym przecięciu się linii pola
gry. Jedynym wyjątkiem od tej reguły jest "martwe
miejsce", na którym nie może stawiać swoich
pionów. Przedstawiają to sytuacje "a",
"b" i "c" na rysunku 5 ("x"
oznacza martwe miejsce). |
Jeżeli pragniesz lepiej poznać zasady i przykładowe partie tej gry, przeczytaj książkę Janusza Kraszka pt.: "Świat Go".
Strona została przygotowana przez Tomasza Grycana.
Wszelkie pytania i uwagi dotyczące serwisu "Neijia" proszę przesyłać na adres:
Uwaga! Zanim wyślesz e-mail, przeczytaj dokładnie F.A.Q.