magazyn Świat Nei Jia
NR 44 (STYCZEŃ 2008)

Taijiquan

KIJ NAJWYŻSZEGO SZCZYTU "TAIJI BANG"
Lac Le-My

Tekst wydrukowany w czasopiśmie "ARTS ET COMBATS"
Tłumaczenie : Renata Kieltyka

Materiał udostępniony przez Warszawską Szkołę Tai Chi - "YMAA Warszawa"

W chińskich sztukach walki każda szkoła posiada własną metodę treningową Qigong dla potrzeb pracy z energią. W Taijiquan, oprócz nauki form (po japonsku "kata") z bronią lub bez (ta część treningu ma na celu poznanie samego siebie oraz ogólne przygotowanie), jak również nauki różnorakich technik pchających dłoni wykonywanych z partnerem (w celu poznania partnera i zmierzenia się z nim), podstawą wszelkiego rozwoju pozostaje praca wewnętrzna, czyli Qigong.

W stylu Taijiquan Chen (...ale nie tylko przyp. redakcji), ćwiczenia Qi Gong są dość różnorodne - w staniu lub w chodzeniu, niekiedy z wykorzystaniem akcesoriów takich jak kula (Taiji qiu), linijka (Taiji ci), lub mały kij (Taiji bang).

Można sobie zadać pytanie o sens używania w Qigong narzędzi treningowych (kuli, kija, itd.). Jaka jest z tego korzyść?

W treningu Qigong, ciało musi być rozluźnione, umysł wyciszony, cała uwaga sprowadzana stopniowo do Dan Tian, centrum grawitacji ciała i zarazem centrum energetyczne. Jednak w codziennym życiu, im bardziej chcemy się skoncentrować, tym trudniej jest nam się rozluźnić. Trening z kijem zmusza ćwiczącego do kierowania całej uwagi na jego utrzymanie w ręku; napięcie powoli opada, a tysiąc myśli w głowie zastąpionych jest przez jedną najważniejszą - poruszanie Taiji Bang. W ten sposób stopniowo wchodzi się w stan Qigong : ciało się rozluźnia, umysł wycisza, oddech staje się wydłużony, lekki i głęboki. Dla początkujących jest to ciekawa metoda koncentracji.


Sposób trzymania kijka Taiji


Sposób oddychania w czasie ćwizenia

"Taiji bang" to krótki kij z drewna z zaokrąglonymi końcami, o długości około 40cm i średnicy szerokości 4,5cm. Poprzez wykonywanie ruchów takich jak obracanie, skręcanie po torze spiralnym i kolistym i wymachiwanie, bezpośredni kontakt dłoni i palców z kijem "Taiji Bang" stymuluje punkty meridianów : Laogong, Yu-ji, Si-feng, Shi-sun i powoduje masowanie korespondujących z nimi obszarów ciała. Na skutek powtórzeń technik, w stanie rozluźnienia całego ciała, energia wewnętrzna Qi wprowadzana jest stopniowo aż do czubków palców. Dzięki tym łatwym do opanowania ruchom, obecność Qi jest szybko odczuwalna nawet przez początkującego. Regularna praktyka powoduje, że system funkcjonowania organów wewnętrznych jest wzmocniony i zharmonizowany - sen staje się zdrowszy, układ trawienny wyregulowany, apetyt ustabilizowany, układ krwionośny i oddechowy ulegają poprawie.

Taiji bang wykonywany jest w miejscu lub w chodzeniu. Korzystając z tych samych zasad, co Taijiquan (ciało rozluźnione, ramiona opuszczone, łokcie skierowane w dół, klatka piersiowa nieznacznie zapadnięta, plecy zaokrąglone i rozluźnione, biodra otwarte, kolana lekko ugięte), praktyka Taiji bang umożliwia ćwiczącym stopniowe zakorzenienie i odczucie połączenia z podłożem. Wyróżnia się trzy rodzaje pozycji : "jeździec" z otwartymi zaokrąglonymi biodrami, "łuk i strzała" ("gong bu") i w ruchu. Ciężar ciała przemieszcza się z jednej nogi na drugą, co wzmacnia ich wewnętrzną elastyczność. W każdej chwili doświadcza się pełni (stopa, na której spoczywa ciężar) i pustki (stopa bez ciężaru). Spiralne ruchy wzmacniają nadgarstki, przygotowują je do technik Qin-na i uwalniania z Qin-na. Rozproszona energia ponownie skupia się i kieruje do jednego punktu. Zewnętrzny ruch Taiji bang i prowadzenie energii wewnętrznej stają się jednym: energią spiralną. Tym samym wzmacniana jest wewnętrzna siła, co stanowi podstawę treningu niezbędną w wewnętrznych sztukach walki.

Trening technik Taiji bang Qigong wykonywany jest etapami. Kiedy ćwiczący zrozumie istotę procesu i nauczy się właściwych ruchów, może kontynuować swój rozwój pracując samodzielnie, bez ryzyka popełniania błędów. Ten aspekt technik Taiji bang jest szczególnie ważny i doceniany przez praktykujących.

Trening Taiji bang składa się z ośmiu etapów:

Każdemu z tych etapów przypisana jest seria pozycji. Trening obejmuje sukcesywną pracę na trzech poziomach Dan tian : górnym, środkowym i dolnym.

Ten zestaw technik został przekazany przez mistrzów Chen Fake i Hu Yaozhen mistrzowi Feng Zhiqiang. Mistrz Chen Fake był przedstawicielem siedemnastego pokolenia rodziny Chen. Zasłynął dzięki swojej wiedzy i zaawansowanym umiejętnościom w Taijiquan. Jego niezmierzony potencjał energetyczny i wewnętrzna moc spiralnej siły wywołały wielkie poruszenie w środowisku pekińskich artystów sztuk walki. Zaczęto pojmować, czym jest Taijiquan w stylu Chen, stylu oryginalnym tej sztuki. Nazywano go "Taiji yi ren" (jedyny Taiji).

Mistrz Hu Yaozhen stał się sławny dzięki swej biegłości w "Xinyi liuhe neigong" [tlumaczenie dosłowne : "wewnętrzna praktyka serca umysłu i sześciu jedności". Nadano mu przydomek Hu - "Żelazna dłoń". Był niezwykłym człowiekiem, ponieważ w tym samym czasie opanował po mistrzowsku trzy dziedziny : taoistyczny Qigong, tradycyjną medycynę oraz boks Xinyi liuhe, co było wielką rzadkością. Mówiono o nim "ojciec współczesnego chińskiego qigong". Kiedy w 1953r., w Pekinie założono ośrodek szkoleniowy nazwany "Centrum badawczym chińskich sztuk walki", środowisko artystów sztuk walki wybrało Chen Fake i Hu Yaozhen na stanowiska przewodniczącego i wiceprzewodniczącego.

Właściwie Taiji bang nie ma nazwy własnej. Niegdyś określano go mianem "ning bang" - wykręcanie kija. Z czasem, uzupełniany i doskonalony przez mistrza Feng Zhiqiang, zyskał nazwę "Taiji bang qigong". Począwszy od 1973 roku, te techniki zostały spopularyzowane na obszarze Chin. Trzeba było jednak czekać do roku 1985, kiedy Chiny otworzyły się na świat zewnętrzny, by Taiji bang stał się znany poza granicami Chin kontynentalnych, czyli w Hong Kongu, Japonii, Singapurze, Stanach Zjednoczonych i w Finlandii.

Praktykujący te techniki są zaskoczeni łatwością ruchów, klarownością systemu doskonalenia się oraz krótkim czasem potrzebnym do odczuwania w sobie wewnętrznej energii. Przede wszystkim można ćwiczyć gdzie się chce. Każde dobrze przewietrzone pomieszczenie jest dobre, by wykonywać praktykę. Można wybrać pozycje siedzące, stojące, lub w ruchu, w zależności od kondycji fizycznej ćwiczącego. Można ćwiczyć, by poprawić swój stan zdrowia, wzmocnić energię wewnętrzną dla potrzeb sztuk walki, czy wreszcie zwiększyć siłę uścisku dłoni w celach zawodowych (przydatnej zwłaszcza fizykoterapeutom). Każdy może tu znaleźć przyjemność i dobre samopoczucie.


(1) - W oryginale użyto słowa la Cinobre. Jest to inna nazwa Dan Tien. Cynobr ( - w mineralogii jest to siarczan rtęci koloru czerwonego) był używany przez chińskich alchemików jako podstawowy składnik swoistego "serum nieśmiertelności". Stąd Dan Tien zwany jest też czasami polem cynobru.

Powrót do spisu treści


Strona została przygotowana przez Tomasza Grycana.

Wszelkie pytania i uwagi dotyczące serwisu "Neijia" proszę przesyłać na adres:

Uwaga! Zanim wyślesz e-mail, przeczytaj dokładnie F.A.Q.

Powrót do strony głównej.