magazyn Świat Nei Jia
NR 33 (GRUDZIEŃ 2003)

Tang Lang Men

NAJWAŻNIEJSZE ZAŁOŻENIA DOTYCZĄCE RUCHU W SYSTEMIE MODLISZKI NA PRZYKŁADZIE STYLÓW MEIHUA I QIXING
Sławomir Milczarek

mantis@firma.pl
Marcin Jacoby

"CZUBEK GŁOWY PRZEBIJA NIEBO,
DWIE STOPY STĄPAJĄ ŁUKAMI,
UMYSŁ JEST PROSTY, OGIEŃ SPROWADZA SIĘ NA DÓŁ,
INDUKUJE SIĘ RUCH QI, WRACA ONA DO POCZĄTKU."

Postawa adepta Qixing Tanglang czyli Siedmiogwiezdnej Modliszki jest otwarta i ustawiona bokiem. Ramiona trzymane są w pewnej odległości od ciała (łokcie i wewnętrzna dłoń lub pięść zakrywają otwarte i najważniejsze miejsca). Różni się to wyraźnie od ciaśniejszej i bardziej zamkniętej postawy w Meihua Tanglang, gdzie z reguły ramiona są zaokrąglone, klatka piersiowa zapadnięta, a ciało ustawione bardziej przodem (tak jak u imiennika Taijimeihua - Taiji Quan).

Adepci Meihua i Taijimeihua, często wydają się lekko zgarbieni, ten element postawy nigdy nie jest obecny w Qixing Tanglang Quan. Głowa jest trzymana prosto i daleko od barków, które są cały czas rozluźnione aby umożliwić wykonywanie błyskawicznych, długich ciosów Qixing Tanglang Quan. U adeptów Siedmiogwiezdnej Modliszki klatka piersiowa jest wypięta i często bardzo rozwinięta, jednak musi wystarczająco elastyczna, by cofnąć się przy wykonywaniu wielu technik jak np. podczas wykonywania Gou Lou Chui.

Wygląd podstawowej postawy do walki w systemie Qixing Tanglang zbliżony jest bardziej do tradycyjnych chińskich stylów Długiej Pięści, takich jak Cha Quan czy Shaolin Chang Quan.

Najważniejsze założenia dotyczące ruchu w systemie Modliszki można opisać następująco: "Głowa w górę, jej czubek i szyja proste, umieć schować yin, a energię zawrócić, zatopić barki, zniżyć łokcie, rozluźnić nadgarstki, wyprostować dłonie, zewrzeć pierś, naprężyć plecy jak kot łapiący mysz".

1. "Głowa w górę, jej czubek i szyja proste"

Głowa prosto, naturalny wyraz twarzy, broda cofnięta do wewnątrz. Czubek głowy "zawieszony" jakby na sznurku, głowa trzymana z siłą, ale nie przesadną, jednocześnie zrelaksowana i gotowa. W ten sposób szyja może być naturalnie wyprostowana. W Modliszce mówi się o " silnym i świeżym duchu" podczas ćwiczenia, oznacza to, iż ćwicząc formy powinno się także móc przekazać ich ducha, który tchnięty w ruchy, da im siłę. Najważniejszy tutaj jest czubek głowy, bo gdy będzie w odpowiedniej pozycji, szyja i cała głowa w sposób naturalny również będą prawidłowo i z werwą trzymane. Oczy idące za ruchami rąk nabierają też odpowiedniego ducha.

2. "Umieć schować yin, a energię zawrócić"

Chodzi o nie wystawianie krocza (yin) na cel, oraz o to, by energia (lub powietrze) skupiała się w punkcie dantian.
Krocze naturalnie skierowane w dół, kolana lekko zgięte do wewnątrz, a wtedy energia może się swobodnie kierować do dantian. Stawy kolanowe i biodrowy powinny być elastycznie rozluźnione, wtedy kroki są szybkie, sprężyste i jest w nich siła. Gdy energia (powietrze) trzymana jest w dantian, środek ciężkości ciała schodzi jeszcze niżej, co daje efekt "wańki-wstańki". Natomiast brzuch powinien być lekko wciągnięty, nie wypięty, co pomaga w utrzymaniu dobrej pozycji krocza i w odpowiednim oddychaniu.

Modliszka jest szybka, groźna i silna, 3-5 ruchów zmienia się w całe serie, często odchylamy ciało, rusza się ono we wszystkie strony, dlatego potrzebna jest dobra równowaga. Palce stóp muszą trzymać się podłoża, pośladki zaś muszą być lekko wypięte, by w ten sposób zapewnić pełną stabilność dolnej części ciała. Jednak ich nadmierne wypięcie spowoduje niemożność rozluźnienia talii, brak przepływu energii do dantian.

3. "Zatopić barki, zniżyć łokcie, rozluźnić nadgarstki, wyprostować dłonie"

To są wytyczne Modliszki w stosunku do wymienionych wyżej części ciała.

Zatopienie barków oznacza ich rozluźnienie, przez co naturalnie obniżą się. To z kolei wpłynie na ramiona, które staną się bardziej ruchliwe, siła bierze się zaś właśnie z obniżonych barków. Ramiona i dłonie napędzają ruch barków. Gdy ręka atakuje do przodu, bark podąża za nią, przez co nie tylko zwiększa się siła, ale również wydłuża się zasięg ramion, a przez to zasięg ataku.
Zniżenie łokci oznacza skierowanie czubków łokci w dół i lekko na zewnątrz. Pomaga to rozluźnić barki, zwiększa sprężystość i zakres ruchów ramion. Wzrasta potencjalna siła ramion, co pomaga w następujących dalszych atakach (w serii).
Rozluźnienie nadgarstków podobne jest do "posadzenia" nadgarstków w systemie Taiji. Nadgarstki rozluźniają się, stają się jeszcze dłuższe, zwiększa się ich elastyczność i zakres ruchów. W ten sposób ruchy typu: diao, cai, qin i uderzenia mogą być wykonywane dokładnie tak jak sobie zażyczymy.
Rozluźnienie nadgarstków pomaga wyprostowaniu dłoni. W systemie Modliszki mówi się, iż talia napędza barki, te napędzają łokcie, a te ostatnie ręce. Każde ogniwo dodaje szybkości kolejnemu, przez co całość ruchu może być wykonana czysto, pełnie i dokładnie. Ponadto ruchy ramion powinny być "napędzane" po łukach lub po kole, jednocześnie same ramiona i dłonie wykonują często ruchy okrężne. W ten sposób nie tylko zwiększy się siła, ale też i możliwość unieszkodliwiania ataków przeciwnika. Podczas ćwiczeń powinniśmy zwracać na to uwagę.

4. "Zewrzeć pierś, naprężyć plecy jak kot łapiący mysz"

Są to wymagania dotyczące tego, jak ma się zachowywać korpus naszego ciała.

"Zwarcie piersi" jak wspomniałem na początku nie dotyczy Siedmiogwiezdnej Modliszki lecz Meihua oznacza to rozluźnienie mięśni piersiowych, nie wypinanie klatki piersiowej, naturalne umiejscowienie barków lekko do przodu. W ten sposób mamy nie tylko siłę, nie tylko swobodnie oddychamy, ale też zwiększa się gibkość i "żywotność" okolic klatki piersiowej. Podczas ćwiczenia klatka piersiowa powinna podążać za ruchami ramion, zmieniać się razem ze zmianami pozycji, a wtedy dopiero osiągniemy umiejętność wyzwalania czystej siły, a zmiany naszych technik ręcznych będą w stanie odpowiadać na zagrożenie ze strony przeciwnika.
"Naprężenie pleców", to lekkie naprężenie kręgosłupa do góry, przez co w trakcie wyprowadzania uderzenia może się on na moment nieznacznie skurczyć, co wzmocni nasz cios.

Prawidłowa praca tułowia, to taka, która harmonizuje z pracą talii. To właśnie talia jest najważniejszą osią ruchu. Zdecydowanie konieczna jest dobra praca talii, musi być ona rozluźniona i "opuszczona". Tylko poprzez ciężkie ćwiczenia możemy wzmocnić odpowiednio naszą talię, by była elastyczna, a zarazem silna. Opuszczenie talii pomaga również w przepływie energii (powietrza) do dantian, oraz w stabilności pozycji. Ponadto talia powinna być prosta, choć nie chodzi tu oczywiście o trzymanie się sztywno jak kołek. Podczas ataku talia powinna zgodnie z wymogami ruchów uginać się do przodu i na boki, nie tracąc przy tym prawidłowego umiejscowienia środka ciężkości. Nieprawidłowa postawa to pochylona głowa i wygięta jak u kota talia.

"Kot łapiący mysz" wyraża ogólną postawę i ducha. Duch to siła. Bez silnego ducha niemożliwe jest osiągnięcie odwagi i siły, której nikt nie mógłby się oprzeć. Podczas ćwiczenia powinniśmy myśleć o przeciwniku w kategoriach walki na śmierć i życie:

DAO JIAN XIANG JIAO, QUAN BU WEI, SI FANG DI WEI JIE BU JU.
"Kiedy szabla i miecz krzyżują się, nie ma w tym nic strasznego,
kiedy z czterech stron otaczają mnie wrogowie, nie ma się czego bać".

Dopiero wtedy, gdy wyrobimy w sobie właśnie takiego ducha walki, będziemy mogli dysponować niezwykłą odwagą i siłą, które będą w stanie zniszczyć przeciwnika. W naszych oczach w naturalny sposób obecne będzie myślenie w kategoriach ataku i obrony, barki opuszczą się jeszcze niżej, głowa będzie trzymana jeszcze prościej, wzrok będzie jak cięcie miecza, i nikt już nam się nie oprze.

Powrót do spisu treści


Strona została przygotowana przez Tomasza Grycana.

Wszelkie pytania i uwagi dotyczące serwisu "Neijia" proszę przesyłać na adres:

Uwaga! Zanim wyślesz e-mail, przeczytaj dokładnie F.A.Q.

Powrót do strony głównej.