Kolorowy napis z ideogramami: Świat Nei Jia

NR 14 (PAŹDZIERNIK 2000)

DZIEJE KLASZTORU SHAOLIN - CZĘŚĆ II
"POWSTANIE I ROZWÓJ SZTUKI WALKI"
Sławomir Pawłowski

(Gdyńska Szkoła Shaolin Kung Fu)

fresk Da Mo figura medytującego Da Mo

Fresk Da Mo na kamiennej tablicy w klasztorze Shaolin (po lewej), figura medytującego Da Mo (po prawej).

Miejscem narodzin i źródłem rozwoju sztuk walki określanych jako "Shaolin Wushu" jest klasztor Shaolin. Unikalna charakterystyka, różnorodność techniczna, a także pozytywny wpływ ćwiczeń Wushu na rozwój muskulatury oraz umiejętności samoobrony, przyniosły im dużą popularność, a także opinię jednej z wielkich odmian chińskich sztuk walki. Na wysoką renomę Shaolin Wushu pracowały całe generacje mnichów, a z czasem sztuki walki klasztoru uznane zostały za jeden z najwszechstronniejszych i najlepiej usystematyzowanych systemów chińskiego kung-fu, którego realna skuteczność bojowa stała się wręcz legendarna. Z pojęciem mnicha Shaolińskiego (luohana), był i jest nierozerwalnie związany wizerunek niezwykle sprawnego człowieka o wysokim morale, biegłego w często tajemniczych, lecz niezwykle skutecznych w walce technikach kung-fu. Istnieją zapiski dowodzące, że sztuki walki były uprawiane w klasztorze Shaolin już przez jego pierwszego przeora, dla którego świątynia ta została zbudowana, tj. przez mnicha Batuo, który wśród wielu uczniów wyszkolił szczególnie dobrze mnicha Chou, który z czasem został kolejnym przeorem. Przełomowym momentem dla rozwoju Shaolin Wushu okazało się przybycie w 527r. n.e. hinduskiego mnicha Bodhidharmy (Da Mo) do klasztoru Shaolin.

posąg Bodhidharmy

Kilkunastometrowy posąg Bodhidharmy na szczycie góry Song Zhan,
wybudowany w 1995 roku z okazji 1500 lecia istnienia klasztoru Shaolin.

Wprowadził on praktykę głębokiej medytacji w pozycji siedzącej, jako drogę wiodącą do oświecenia. W trakcie długotrwałych medytacji kończyny mnichów drętwiały, mnisi często zasypiali w trakcie medytacji, podupadali też na zdrowiu, w związku, z czym Da Mo, aby temu zaradzić stworzył między innymi zbiór ćwiczeń pomagających mnichom rozruszać i rozgrzać się, zawierający elementy samoobrony. Przez następne pokolenia kolejni mnisi rozwinęli te ćwiczenia łącząc je z lokalnymi technikami sztuk walki, co zaowocowało stworzeniem oryginalnej sztuki walki określanej, jako Shaolin Wushu. Ogrom pracy, jej natężenie oraz zdeterminowanie, z jakim mnisi trenowali opracowane przez siebie ruchy, jest doskonale widoczne w postaci głębokich śladów pozostawionych przez ich stopy w twardej posadzce sali ćwiczeń znajdującej się w holu pawilonu Tysiąca Buddów. Pod koniec dynastii Sui, mnisi shaolińscy uratowali księcia Li Shinmin uwięzionego przez generała Wang Shi Chong. Później, gdy książę Li odziedziczył tron cesarski i został cesarzem Tai Zong, w dowód uznania i wdzięczności wydał specjalny dekret zezwalający mnichom shaolińskim na spożywanie mięsa, picie alkoholu, noszenie szat w kolorze złocistym, który to kolor wraz z symbolami smoka i feniksa był dotąd zastrzeżonym wyłącznie dla cesarza (w praktyce, w zależności od użytego barwnika mnisi noszą szaty w kolorze od jasnożółtego, przez pomarańczowy do jasnobrązowego), a także oficjalnie szkolić mnichów-wojowników.

shaoliński mnich figura z brązu

Shaoliński mnich 32 generacji walczących mnichów świątyni Shaolin,
Wielki Mistrz Shaolin Qigong - Shi Su Gang,
prezentujący na terenie klasztoru formę Da Luohan Quan [Duży Luohan] (fot.po lewej),
oraz figura z brązu przedstawiającego mnicha praktykującego tę formę (fot.po prawej).

W tym czasie klasztor Shaolin znajdował się u szczytu sławy. Niejako późniejszą konsekwencją przywileju picia alkoholu, było stworzenie przez mnichów technik i form "pijanego mnicha". W ramach treningu wojskowego mnisi doskonalili Shaolin Wushu, uprawiali specjalne ćwiczenia oddechowe oraz jazdę konną. Często zapraszali oni uznanych mistrzów Wushu do świątyni w celu nauki i wymian doświadczeń, co znacząco wpłynęło na dalszy rozwój Shaolińskiego Wushu. Ostatni raz pożar zniszczył klasztor Shaolin w 1928 roku. Ogień podłożony z rozkazu generała Shi Yousan płonął w nim nieprzerwanie przez ponad 40 dni. Pożar zniszczył wówczas główne budowle klasztoru, przepadło wiele cennych kulturalnych reliktów, płomienie pochłonęły bezpowrotnie także liczne dzieła literatury na temat Shaolińskiego Wushu, jak np. "Ortodoksyjna Sztuka Shaolin", "Sekrety Shaolińskiego Wushu", czy "Esencja Shaolińskiego boksu". Po latach podjęto działania mające na celu przywrócenie klasztoru do stanu z czasów jego świetności. Dawne struktury klasztoru zostały odbudowane, powołano szereg prowincjonalnych i okręgowych komisji sportowych, celem zgromadzenia od mnichów, mistrzów oraz okolicznej ludności wiedzy i zachowanych materiałów nt. Shaolińskiego Wushu. Wynikiem ich pracy jest zebranie i posegregowanie 166 form Shaolin Wushu (form ręcznych bez broni, jak i z użyciem tradycyjnych broni chińskich), dając solidne podstawy do utrwalenia i dalszego rozwoju Shaolin Wushu.

główne wejście

Główne wejście do Centrum Treningowego klasztoru Shaolin.

Wraz z powstaniem w 1982 roku filmu "Klasztor Shaolin", dla świątyni nastała nowa era. Tysiące ludzi z całego świata zaczęło przyjeżdżać do klasztoru, aby trenować w nim Wushu lub choćby zwiedzić go przez jeden dzień. Spowodowało to rozwinięcie nauczania na większą skalę. W 1985 roku w pobliżu klasztoru działało już ponad 40 szkół Wushu, szkolących uczniów z ponad 20 prowincji Chin. Aby uporządkować sytuację i zagwarantować wysoki poziom przekazywanej sztuki walki, władze okręgowe połączyły w/w szkoły w pięć wielkich szkół Shaolin Wushu. Celem dalszej promocji Shaolin Wushu, w okresie od 1986 do 1987 roku wybudowano obok klasztoru Shaolin zajmujące 4472 metry kwadratowe Centrum Treningowe Shaolin Wushu, tworząc tym samym miejsce treningowe dla miłośników sztuk walki świątyni Shaolin zarówno z Chin, jak i z poza "Państwa Środka".

Marek Puchalski figura mnicha

Marek Puchalski prezentujący na terenie Centrum Treningowego Sztuk Walki Klasztoru Shaolin
technikę z formy Xiao Hong Quan [Mała forma Czerwonej Pięści] (fot.po lewej),
oraz znajdująca się na terenie centrum figura mnicha w tej samej pozycji,
wyraziście obrazujące wierność przekazywanych tam sztuk walki (fot.po prawej).

W jego skład, oprócz części hotelowej, restauracji, biur, sklepów wchodzi obszar treningowy składający się z: Hali treningowo-widowiskowej, szkoły, zewnętrznego dziedzińca treningowego, a także na wzór samego klasztoru-galerii 18 figur z brązu przedstawiających mistrzów Wushu, kamiennych tablic itp.

grupa dzieci

Grupa dzieci, uczniów jednej z przyklasztornych szkół kung fu w drodze na trening.

Warto zauważyć, że Centrum Treningowe, położone u podnóża północnej strony szczytu Wuru, z rzeką Shaoxi przepływającą przed jego frontem, otoczone czerwonym murem pokrytym szarymi dachówkami, jest miejscem, w którym nauczają najwybitniejsi mistrzowie Shaolin Wushu oraz sami mnisi.

Powrót do spisu treści


Strona została przygotowana przez Tomasza Grycana.

Wszelkie pytania i uwagi dotyczące serwisu "Neijia" proszę przesyłać na adres:

Uwaga! Zanim wyślesz e-mail, przeczytaj dokładnie F.A.Q.

Powrót do strony głównej.