magazyn Świat Nei Jia
NR 40 (LUTY-MAJ 2005)
JUBILEUSZOWE WYDANIE

Kung Fu

"SHAOLIN PAN LONG GUN"
SHAOLIŃSKA FORMA KIJA WIJĄCEGO SIĘ SMOKA
Sławomir Pawłowski

luohan@poczta.wp.pl
Gdyńska Szkoła Shaolin Kung Fu


Si fu Sławomir Pawowski prezentujący technikę z formy
"Shaolin Pan Long Gun"

WPROWADZNIE

"Shaolin Pan Long Gun" stanowi rzadki przykład tradycyjnej shaolińskiej formy kung fu, praktykowanej i nauczanej "wewnątrz" klasztoru. Piszę "wewnątrz", gdyż na przestrzeni ostatniej dekady XX wieku, wraz z otwarciem klasztoru na świat, mnisi zaczęli nauczać Shaolin kung fu również "na zewnątrz" świątyni. Obecnie nauczają oni sztuk walki, propagując zarazem buddyzm , nie tylko w położonych w pobliżu klasztoru szkołach kung fu, lecz również w wielu krajach świata. Porównując oryginalne klasztorne kung fu oraz materiał przekazywany "na zewnątrz" świątyni, nasuwa się kilka wniosków:

Wśród mnichów powstał trend, wręcz nie pisana zasada, nauczania krótko terminowych uczniów " z zewnątrz" klasztoru jedynie niektórych praktykowanych w nim form i styli. Propagowane są one najczęściej w znacznie zmienionej, lub uproszczonej w stosunku do oryginału postaci, bez wyjaśniania praktycznego zastosowania poszczególnych ruchów, historii, filozofii i strategii stylu. Tego typu kung fu nauczani są nie tylko turyści zwiedzający klasztor Shaolin i pragnący przez dzień lub dwa uczyć się bezpośrednio u mnichów tej świątyni, lecz takie, nazwijmy to " rozwodnione" kung fu poznają i ćwiczą niestety również uczniowie większości przyklasztornych szkół. Adepci tych szkół praktykują w nich układy formalne na zasadach, na jakich ćwiczy się nowoczesne, sportowe formy wushu. Za ten stan rzeczy trudno jest winić shaolińskich mnichów, lub dziwić się im, gdyż prawidłowa nauka kung fu, z samej definicji terminu, wymaga osobistego kontaktu nauczyciela z uczniem, właściwych, obopólnych relacji, zaangażowania ucznia oraz długiego czasu nauki i praktyki.


autor praktykujący formę "Shaolin Pan Long Gun".

DROGA PRZEKAZU:

Forma "Shaolin Pan Long Gun" jest formą stworzoną i ćwiczoną "wewnątrz" klasztoru Shaolin. Została ona przekazana przez Wielkiego Mistrza Shaolin Qigong - mnicha Shi Su Gang mojemu uczniowi i asystentowi - Grzegorzowi Lipskiemu, w trakcie naszego miesięcznego seminarium treningowego w Shaolin w 2000 roku. Wówczas mnich Shi Su Gang nauczał zarówno Grzegorza, jak i mnie już po raz drugi (po raz pierwszy podczas seminarium treningowego w 1998 roku), więc miał możliwość poznania i ocenienia go.

Do dnia dzisiejszego jestem pod wrażeniem ich wzajemnego, naturalnego zrozumienia się i akceptacji. Właśnie od Grzegorza nauczyłem się tej formy. Z tego miejsca chciałbym mu serdecznie podziękować za trud, cierpliwość i bezinteresowność, jakie wykazał ucząc mnie jej. W 2001 roku uczyłem się tej formy i doskonaliłem jej poszczególne elementy bezpośrednio pod okiem mnicha Shi Su Gang, podczas jego pobytu w Polsce, w Bielsku Białej, gdzie prowadził miesięczne seminarium treningowe Shaolin Kung Fu.

 
Autor praktykujący formę "Shaolin Pan Long Gun".

CHARAKTERYSTYKA FORMY

Forma składa się z czterdziestu technik (akcji) zawartych w pięciu częściach (cyklach).

Otwiera i kończy ją buddyjski, religijny ukłon, ukazujący jej religijne korzenie. Pomimo, że wykonywana jest ona z użyciem kija, zawiera techniki walki w krótkim, średnim i długim dystansie, z całą ruchową charakterystyką stylisty smoka. Niektóre ruchy są maksymalnie oszczędne i krótkie, wykonywane w zwartych pozycjach, inne zaś obszerne, połączone ze skokami, rotacją ciała, zakańczane w długich bądź wysokich pozycjach. Cechą charakterystyczną, nie spotykaną w innych shaolińskich formach walki kijem, są nieomal nieustanne, błyskawiczne zmiany uchwytu kija. W tej formie naprawdę widać, że "kij ma dwa końce", i obydwoma z równym powodzeniem można zarówno bronić się, jak i atakować. W początkowym etapie praktyki , niezwykle trudno szybko i sprawnie zmieniać uchwyt kija oraz uzyskać dynamikę i siłę bloków oraz uderzeń, jednak po jakimś czasie, wraz ze wzrostem biegłości, techniki stają się nie tylko szybkie, lecz naprawdę silne. Ćwicząc "Shaolin Pan Long Gun" można w pełni odczuć i zrozumieć ideę stworzenia technik i stylu smoka, jego mitycznej szybkości, zwinności, mądrości, przebiegłości i siły. Jak w każdym, tradycyjnym układzie kung fu, tak i tutaj istnieje pewna "myśl przewodnia" ogarniająca całą formę i przenikająca inne układy stylu. Koncepcja ta oparta jest na strategii, której podporządkowane są sposób poruszania się oraz poszczególne techniki. Zgodnie z podstawową ideą, jeśli to tylko możliwe, atakuj i broń się liniowo, używając luźnych, krótkich, umożliwiających szybkie i zwinne przemieszczanie się pozycji oraz krótkich, lecz "kąśliwych" uderzeń. Będą nimi dźgnięcia końcem kija, skierowane zarówno poziomo w przód (np. w splot słoneczny lub oko przeciwnika), ku dołowi (np. w stopę), lub od dołu ku górze (np. w krtań). Uzupełniać je będą krótkie, lecz silne uderzenia zamachowe.


Autor w technice bloku, po którym następuje obszerne uderzenie zamachowe.

W przypadku, gdy przeciwnik jest dobrze zasłonięty, i frontalny atak najprawdopodobniej zakończył by się fiaskiem, podstawowa koncepcja formy zmienia się w koncepcję wstępnego ataku zaczepnego. Atak frontalny wiąże wówczas obronę przeciwnika na środkowym, centralnym obszarze ciała, jednocześnie otwierając boczne, dolne i górne "drzwi" do przeprowadzenia faktycznego, głównego ataku. Wykorzystuje się wówczas dynamiczne i obszerne uderzenia zamachowe, skierowane np. w kolana, szyję lub głowę. W przypadku technik obrony, im ruchy kija są krótsze, tym lepiej. Chwilami przypominają one techniki szermierki. Gdy stylista stylu smoka, walczący kijem straci kontrolę nad sytuacją , lub, gdy jego kij zostanie pochwycony przez przeciwnika, bądź zmuszony zostanie do szybkiego wycofania się, - odskakuje z rotacją ciała wokół własnej osi wraz z silnym wyszarpnięciem pochwyconego kija, bądź wraz z silnym, obszernym i okrężnym, niskim, haczącym i podcinającym nogi ewentualnych goniących go przeciwników, ruchem kija. Obowiązuje tu zasada podobna do idei boksu Shaolin, gdzie "ręka nigdy nie wraca pusta", tzn. że wycofujące się po zadaniu ciosu ramię zawsze spełnia jakąś funkcję; czy to chwytu i ściągnięcia, czy bloku, parowania ciosu lub zasłony, czy też inną. W przypadku wycofywania się z kijem wykonujemy ww. akcję obronną, aby cofnięcie się nie było "puste"., otwierające przeciwnikowi drogę do nie skrępowanego ataku. Zgodnie z koncepcją techniczną boksu Shaolin, siłę technik walki kijem, ćwiczący wzmacnia rotacją bioder.

 
Praktyka formy "Shaolin Pan Long Gun"

ZAKOŃCZENIE:

Wielu uczniów praktykujących sztuki walki, a w ich ramach liczne formy " patrzy, lecz nie widzi", gdyż nie wie, czego szukać. Najważniejsza w stylu, jego formach i technikach jest strategia. Jej właśnie podporządkowana jest koncepcja poruszania się oraz wykonywania poszczególnych technik. Techniki są ostatnim, a nie pierwszym ogniwem tego łańcucha. Kij dla praktyka sztuki walki jest tym, czym długopis dla piszącego. Sam długopis jest jedynie biernym przyborem. Oddaje to stara maksyma kung fu:

"Umysł panuje nad ciałem, a ciało nad materią".

Oznacza to, że umysł ćwiczącego panuje nad np. ręką trzymającą kij, a poprzez nią kontroluje ruchy kija. Źle jest, gdy rzecz ma się odwrotnie.


WW. artykuł ukazał się w "Zeszycie nr 7" wydanym przez "Hei Long Shu" - Szkołę Czarnego Smoka prowadzoną w Lęborku przez Si Fu Marka Beyrowskiego.

Wszystkie siedem publikacji tworzy unikalną i ciekawą serię, zawierającą informacje na temat styli smoka, ich historii, strategii, i technik. Przedstawionych jest w nich m. innymi wiele legend i mitów o smokach, forma smoczego Qigong'u , forma "smoczego Kija" itp.

Stanowią one ciekawe i wartościowe źródło informacji dla wszystkich miłośników stylu smoka w kung fu.

Powrót do spisu treści


Strona została przygotowana przez Tomasza Grycana.

Wszelkie pytania i uwagi dotyczące serwisu "Neijia" proszę przesyłać na adres:

Uwaga! Zanim wyślesz e-mail, przeczytaj dokładnie F.A.Q.

Powrót do strony głównej.