magazyn Świat Nei Jia
NR 40 (LUTY-MAJ 2005)
JUBILEUSZOWE WYDANIE

Baguazhang

WYWIAD Z PANEM LIU JINGRU, PRZEDSTAWICIELEM STYLU CHENG BAGUAZHANG Z PEKINU
Jarek Szymański

www.chinafrominside.com

Zdjęcia - Jarek Szymański; © Jarek Szymański 1999-2005.

Tłumaczenie za zgodą i autoryzacją Jarka Szymańskiego
Tłumaczenie z angielskiego: Konrad Dynarowicz

Pan Liu Jingru urodził się w 1936 roku w powiecie Gaoyang w prowincji Hebei. W roku 1947 przeniósł się z rodziną do Pekinu gdzie mieszka do dzisiaj. W roku 1957 rozpoczął naukę Baguazhang oraz Hebei Xingyiquan od Luo Xingwu, ucznia Li Wenbiao (który z kolei był uczniem Cheng Tinghua). Później uczył się również stylu Yin Baguazhang od He Zhongqi (wnuka Yin Fu) i Liuhe Tanglangquan (Stylu Modliszki Sześciu Kombinacji) od Shan Xianglinga (ucznia Ding Zicheng) oraz Baguazhang jak i Luoxuanquan (Spiralnego Boksu) od Qiu Zhihe (ucznia Zhang Zhankui i Wang Xiangzhai). Pan Liu Jingru zdobył od roku 1979 wiele złotych medali mistrzostw Baguazhang w zawodach tradycyjnych sztuk walki. W 1997 uczył Baguazhang w Chińskiej Telewizji Centralnej (CCTV) w programie "Wykłady na temat Baguazhang". W 1998 wydał szkoleniową kasetę video oraz wideo CD na temat stylu Cheng Baguazhang, natomiast w 1999 książkę na temat Bagua. Zarówno wideo CD, jak i książka dostępne są przez stronę internetową Jarka Szymańskiego. Pan Liu planuje napisanie książek oraz opublikowanie taśm wideo na temat dwóch innych sztuk walki, których się uczył - Xingyiquan i Stylu Modliszki (książka na temat Stylu Modliszki Sześciu Kombinacji została wydana w 2004 roku).


Pan Liu Jingru w pozycji Pchającej
i Miażdżącej Dłoni
(nazywanej także
Zielony Smok Wysuwa Pazury)

W październiku 1999 musiałem spędzić kilka dni w Pekinie, więc skorzystałem z okazji by skontaktować się z panem Liu Jingru i zapytać czy będzie miał czas spotkać się ze mną i porozmawiać na temat Baguazhang oraz innych sztuk walki, które ćwiczył. Pan Liu Jingru zgodził się i spotkaliśmy się w Parku Taorangting w południowej części miasta. Październik w Pekinie jest przyjemny i ciepły, więc zdecydowaliśmy się siąść w herbaciarni na świeżym powietrzu, zamówiliśmy zieloną herbatę i nasiona, i rozmawialiśmy. A oto co pan Liu powiedział:

ROZWÓJ SIŁY W TRENINGU SZTUK WALKI:

Nie jest to po prostu zwyczajna siła fizyczna (Li). Artyści sztuk walki kiedy są już starsi mogą mieć trudności z podnoszeniem ciężkich przedmiotów, ale nadal mogą odpychać swojego przeciwnika w taki sposób aby wyleciał on w powietrze. Tak zwana Jin (często nazywany siłą) jest siłą całego ciała, która została przetransformowana i rozwinięta w procesie praktyki sztuk walki. Jest ona używana w konkretnym celu - samoobrony oraz walki. Jest ona również ściśle związana z techniką, czyli metodą użycia siły.

WAŻNOŚĆ UŻYCIA TALII:

Wewnętrzne sztuki walki oparte są na taoistycznych ćwiczeniach wewnętrznych - w tych stylach walki stosuje się zasady taoistycznego qigongu (ćwiczeń oddechowych). Artyści sztuk walki odkryli, że dzięki ćwiczeniu taoistycznego qigong można rozwinąć bardzo silną talię. Jeśli ma się silną talię, wtedy górna i dolna część ciała są połączone, i siła mająca swoje źródło w stopie może gładko przejść do górnej części ciała. Klasyka Neijia mówi, że "Talia jest zarządcą". Wszystkie style neijia posiadają odpowiednie wymagania które wspomagają połączenia ciała - język powinien dotykać przedniej części podniebienia, odbyt powinien być podniesiony do góry (wciągnięty), pośladki rozluźnione, Qi zatopione w Dantian, dół pleców naturalnie opuszczony.


Pan Liu Jingru w pozycji San Ti
stylu Xingyiquan

PORÓWNANIE ZE SOBĄ TRZECH GŁÓWNYCH STYLÓW NEIJIA :
TAIJI, BAGUA, XINGYI:

Słynny mistrz Xingyiquan Guo Yunshen, zdefiniował teorię rozwoju siły, która może być użyteczna w klasyfikowaniu stylów Neijia. Według Guo należy najpierw rozwinąć Oczywistą Siłę (Ming Jing), następnie Ukrytą Siłę (An Jin) by na koniec osiągnąć najwyższy poziom - Neutralizującą Siłę (Hua Jin).

Praktycy Xingyi zaczynają od Oczywistej Siły, dlatego też Xingyi może być z powodzeniem używane w walce już po trzech latach praktyki. Taiji już od początkującego poziomu treningu zajmuje się najwyższym poziomem siły - Siłą Neutralizującą. Ponieważ nie jest ona poprzedzona przez poziomy Ming Jin i An Jin, dlatego też bardzo trudno znaleźć doświadczonego praktyka Taiji potrafiacego walczyć. Zwykło się było mówić, iż: "(ćwiczący) Taiji nie opuszcza Sali ćwiczeń przez dziesięć lat (tzn. dopiero po dziesięciu latach treningu można użyć Taiji w walce)". Jeśli Xingyi można porównać do szkoły podstawowej a Taiji do uniwersytetu, to Bagua w tym układzie jest szkołą średnią.

SIŁA BAGUAZHANG:

Bagua rozpoczyna trening od Ukrytej Siły, która nie jest tak twarda jak Oczywista Siła w Xingyi, ani też tak miękka jak Neutralizująca Siła w Taiji. Kiedy chodzi się po kole, jest to jedno z podstawowych i najważniejszych spośród wszystkich ćwiczeń Bagua, nie powinno się być sztywnym, ponieważ wtedy Qi nie może obniżyć się w dół. A tak przy okazji, ten sztywny sposób ćwiczenia może rozwijać sztywną fizyczną siłę, nie rozwija natomiast Jin (Siły) wymaganej w sztukach walki. Należy być rozluźnionym, ale nie do tego stopnia jak w Taiji - pewna siła powinna być używana.

TECHNIKI WALKI W STYLACH NEIJIA

W Xingyi stosowane są techniki walki po linii prostej, czyli ruchy i uderzenia wykonuje się po linii prostej. Taiji używa kół i mądrej, niewielkiej siły aby pokonać siłę wielkości "tysiąca funtów". Natomiast najbardziej charakterystyczną cechą Bagua jest to, że uderza się w ruchu, podczas przenoszenia centrum ciężkości ciała.

ĆWICZENIE BAGUAZHANG:

Ćwiczenie chodzenia po kole oraz ćwiczenie różnorodnej pracy stóp jest podstawą treningu Bagua. Prawdziwe umiejętności sztuk walki nie pochodzą z ćwiczenia form, ale ćwiczenia pojedynczych ruchów. Należy najpierw ćwiczyć pojedyncze ruchy, zrozumieć i doskonalić siłę w tych ruchach, poznawać ich zastosowania. Dopiero wtedy można rozpocząć ćwiczenie formy.

GŁÓWNE GAŁĘZIE BAGUAZHANG:

Istnieją dwie główne gałęzie Baguazhang - jedna rozwinięta przez Yin Fu a druga przez Cheng Tinghua. Ponieważ Yin Fu zanim rozpoczął naukę Bagua ćwiczył styl wywodzący się z Shaolin, kształt używanej przez niego dłoni (Niushe Zhang, Dłoń Języka Wołu) był podobny do tego używanego w Shaolin. Różni się on od kształtu dłoni innych odmian Bagua, gdzie Paszcza Tygrysa (przestrzeń pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym) jest zaokrąglona a pozostałe cztery palce są oddzielone od siebie. Prawdopodobnie jest to oryginalny kształt dłoni używany przez Dong Haichuana, podczas gdy kształt dłoni Yin Fu został zmodyfikowany poprzez jego naukę stylu Shaolin. W sposobie chodzenia w stylu Yin z trudem można zauważyć Kou Bu (krok do wewnątrz) i Bai Bu (krok na zewnątrz), tak typowe dla innych odmian Bagua. Bagua w odmianie Cheng Tinghua używa Longzhua Zhang (Dłoni Szponów Smoka) z zaokrągloną Paszczą Tygrysa i rozdzielonymi palcami. Stosuje się też częściej Bai Bu, odnosi się i wynika to ze studiów Chenga nad Chińskimi Zapasami (Shuai Jiao) gdzie ten rodzaj pracy stóp był szeroko stosowany do rzutów oraz podcięć.


Pan Liu Jingru wykonuje
kopnięcie ze stylu
Modliszki Sześciu Kombinacji
(Liuhe Tanglangquan)

KLASYKI BAGUAZHANG:

Najbardziej popularne i znane współcześnie klasyki Baguazhang tzn. 36 Pieśni i 48 Metod, które zostały ujawnione przez Li Ziminga z linii przekazu Liang Zhenpu, nie pochodziły od Dong Haichuana, lecz zostały skompilowane i napisane przez Zeng Xingsan, praktyka Bagua z linii Yin Fu.

ORYGINALNE TECHNIKI STYLU CHENG BAGUAZHANG:

Oryginalnie na linię przekazu Baguazhang Cheng Tinghua składały się tylko trzy techniki - Pojedyncza Zmiana Dłoni (Danhuan Zhang), Podwójna Zmiana Dłoni (Shuanghuan Zhang) oraz Dłoń Zgodnej Postawy (Sunshi Zhang). Były one nazywane Trzema Starymi Dłońmi (Lao San Zhang), i to właśnie przekazał Cheng wszystkim swoim uczniom przed swoją tragiczną śmiercią w 1900 roku.

Tylko Bagua z linii przekazu Cheng Tinghua zawiera te wszystkie trzy Dłonie i jeśli inna linia przekazu je zawiera, oznacza to, że praktycy tych linii nauczyli się ich od praktyków linii Chenga. Ani styl Yin Fu ani też Shi Jidonga nie zawierają Lao San Zhang.

Przed rokiem 1949 (kiedy to proklamowano Chińską Republikę Ludową) praktycy stylu Cheng ćwiczyli głównie te trzy techniki, po 1949 wielu zaczęło dodawać nowe ruchy i tworzyć nowe techniki, tak więc teraz każda odmiana wywodząca się ze stylu tradycji Cheng Tinghua zawiera nie tylko kompletny układ ośmiu podstawowych Dłoni, ale również wiele innych form. Również i ja stworzyłem kilka form dla celów pokazowych oraz na zawody (np. forma Połączonych Dłoni, Lianhuan Zhang). Początkowo nic takiego jak forma Ośmiu Zwierzęcych Dłoni (Ba Xing Zhang) nie istniało, i jest to jeden z typowych przykładów inwencji dotyczących nie tylko linii przekazu Cheng Tinghua, ale również i innych, np. Yin Fu.

Powrót do spisu treści


Strona została przygotowana przez Tomasza Grycana.

Wszelkie pytania i uwagi dotyczące serwisu "Neijia" proszę przesyłać na adres:

Uwaga! Zanim wyślesz e-mail, przeczytaj dokładnie F.A.Q.

Powrót do strony głównej.