Kolorowy napis z ideogramami: Świat Nei Jia

NR 24 (CZERWIEC 2002)

PCHAJĄCE DŁONIE TAI CHI A LEPKIE RĘCE WING CHUN
Michael Pekor
Tłumaczenie: Olgierd Dilis, Kinga Klaś

Materiał udostępniony przez Warszawską Szkołę Tai Chi - "YMAA Warszawa"

Pchające Dłonie Tai Chi w wersji ćwiczonej w Ameryce mają na celu głównie doskonalenie równowagi w kontakcie z przeciwnikiem. Trening Pchających Dłoni zwiększa zdolność burzenia równowagi przeciwnika, ucząc wyczuwania położenia jego środka ciężkości i wykorzystywania tego. Dla ochrony własnej równowagi ćwiczący stara się rozpraszać napierające na niego siły poprzez wyczuwanie ich i zmienianie ich kierunku. Na początku ćwiczący stają naprzeciw siebie i kontrolując łokcie i dłonie partnera, wykonują proste schematy kolistych ruchów. W pewnym momencie, podczas wstępnej fazy ruchu, ćwiczący zaczynają poszukiwać sposobów zakłócenia równowagi przeciwnika, przy jednoczesnym zachowaniu własnej równowagi, poprzez dostosowanie pozycji i ułożenia rąk. Kiedy któryś z ćwiczących zostanie "wykorzeniony", lub straci równowagę, akcja ustaje, praktykujący ustawiają się i na nowo rozpoczynają cały cykl ruchowy. Nacisk kładzie się na używanie właściwej "techniki" przeciwstawionej "brutalnej sile".

Lepkie Ręce Wing Chun są ćwiczeniem mającym na celu głównie doskonalenie zdolności atakowania przeciwnika uderzeniami jedną ręką, pięściami, łokciami, kolanami, kopnięciami, chwytami oraz poprzez unieruchomienie. Jest to również trening obrony przed tego typu atakami. Trening Lepkich Rąk rozpoczyna się od nawiązania kontaktu z rękami stojącego naprzeciwko partnera i polega na wykonywaniu prostych, "toczących" schematów ruchów. W stosownym momencie, we wczesnej fazie ruchu, ćwiczący starają się wykorzystać pozycję i ruch przeciwnika i wykonać nagły, gwałtowny atak. Pociągnięcia, pchnięcia, uderzenia i chwyty stanowią część ćwiczenia. Kiedy jeden z ćwiczących zdoła doprowadzić do sytuacji, w której ręce przeciwnika są uwięzione, tak, że bez żadnych przeszkód można wyprowadzać w jego kierunku uderzenia, ćwiczenie zostaje przerwane i rozpoczyna się od nowa. Istnieje wiele podobieństw pomiędzy tymi dwoma treningami. Oba rozpoczynają się kontaktem z partnerem i powtarzaniem na początku przewidywalnego, z góry ustalonego schematu ruchu. Celem obu jest zaburzenie równowagi przeciwnika poprzez atakowanie jego środka ciężkości. Nauka Pchających Dłoni i Lepkich Rąk postępuje etapami, na początku ćwiczący uczą się ułożonych schematów ruchów, później swobodnej "walki" na zaawansowanym poziomie. W obu ćwiczeniach kładzie się nacisk na "wrażliwość" i technikę, a nie na brutalną siłę. Metody treningowe są pod wieloma względami podobne.

Różnice pomiędzy Pchającymi Dłońmi i Lepkimi Rękoma dotyczą celu treningu. Cel Pchających Dłoni stanowi nauczenie umiejętności "przylegania" do kończyn i ciała przeciwnika. "Przylegając" ćwiczący Tai Chi usiłuje pchać, prowadzić lub rzucać, nie przykłada się natomiast zbyt dużej uwagi do uderzeń. Cel Lepkich Rąk to nauka uderzania przeciwnika w taki sposób, by jednocześnie uniknąć uderzeń skierowanych w swoją stronę. Praktykujący Tai Chi wykazuje tendencję do przyklejania się do rąk przeciwnika i podążania za nimi, podczas gdy ćwiczący Wing Chun "ściga ciało, nie ręce". Praktyk Tai Chi porusza się koliście i płynnie, a praktyk Wing Chun używa prostych szarpiąco-uderzających technik. Tak więc istnieje również sporo różnic pomiędzy oboma treningami.

Podłoże filozoficzne danego stylu dyktuje metody treningowe wykorzystywane do rozwijania umiejętności bojowych. Wing Chun to sztuka uderzania. Jego metody skupiają się na nauce rozbijającego uderzenia i obrony przed uderzeniami. W Tai Chi trenuje się głównie rzuty, pchnięcia, pociągnięcia i unieruchomienia. Uderzenie to istotny aspekt teorii walki Tai Chi, nie jest ono jednak częścią treningu Pchających Dłoni. Wing Chun stosuje również kilkakrotne uderzanie w krótkim odstępie czasu. Tai Chi preferuje natomiast różnego rodzaju ataki pojedyncze.

Wing Chun i Tai Chi to różne ścieżki na szczyt góry. Którąkolwiek drogą zdecydowałeś się podążać, znajduj w tym radość. Z pewnością nie powinieneś się spieszyć, lecz wgłębiać się w każdy szczegół. Każdy rodzaj Kung Fu można studiować przez całe życie.

Powrót do spisu treści


Strona została przygotowana przez Tomasza Grycana.

Wszelkie pytania i uwagi dotyczące serwisu "Neijia" proszę przesyłać na adres:

Uwaga! Zanim wyślesz e-mail, przeczytaj dokładnie F.A.Q.

Powrót do strony głównej.